Opublikowane przez
1. Młody audytor pełen zapału. Przeczytał dyrektywę maszynową. Całym sercem popiera wyłożone tam szczytne zasady, patrzy z podziwem na lśniące znaki CE na nowych maszynach, z pogardą odwraca wzrok od starych. Glotzen und nicht sehen. Złota zasada: piktogramy i procedury bezpiecznej pracy.
2. Audytor-ekspert. Poznał mnóstwo norm (więcej niż trzy). Potrafi znaleźć dziurę w każdym płocie, tzn. pardon, w każdej osłonie. Patrzy z wyższością na tych, którzy nie znają skrótu „CMSE”. Zna wszystkie wymogi dotyczące technicznych środków ochronnych, choć nie widzi związku między nimi a maszyną. Złota zasada: daj mi maszynę, a znajdę na nią paragraf.
3. Doradca. Zasada (nie nadająca się na złotą): nie chcem, ale muszem. Już wie, że celem audytu jest dowiedzenie zgodności maszyny z wymaganiami bezpieczeństwa — choć nie zawsze się to udaje, bo maszyny bywają[1]często bywają, oj, jak często! niedoskonałe. Trochę za dużo widział, żeby się na wszystko zgodzić.
4. Manager. Złota zasada: klient płaci, klient ma. Nie po to się zamawia audyt, żeby mieć problemy.
5. Dostawca. Złota zasada: kup pan cegłę! Jeśli zamontujesz nasz skaner/zamek/ogrodzenie, wszystko będzie BEZPIECZNE.
Pewnie znalazłoby się więcej rodzajów.
Ale nie chodzi przecież o klasyfikację, tylko o refleksję: czego oczekuję od audytu?
Image by aleksandarlittlewolf on Freepik
Szanowny Panie Autorze, a Pan do jakiej grupy siebie zalicza? Audytor-ekspert, który w większości przypadków negatywnie wypowiada się na temat normalizacji, czy doradca, których artykuły na tym blogu są tendencyjnie negatywnie nacechowane dowodząc, że nie wierzy we własną pracę? A może jest dla Pana jakieś specjalne miejsce?
Sytuuję się ok. 2³∕₄, z nadzieją osiągnięcia 3, ale bardzo nie chciałbym przekroczyć tej wartości. 😉
Czy negatywne opinie audytora nt. przepisów i norm są skorelowane z poziomem audytu? Odpowiem pytaniem-porównaniem: optymalizując podatki, szukałby Pan doradcy, któremu prawo fiskalne bardzo się podoba — czy raczej niekoniecznie?