Przenośniki łączą (albo dzielą, zależnie od spojrzenia[1]biorąc pod uwagę tzw. maszyny zespolone, przenośnik może pozwolić uniknąć konieczności rozpatrywania zespołu maszyn jako niepodzielnej całości) maszyny i stanowiska. Mogą być różne: rolkowe, taśmowe, łańcuchowe; do pojedynczych elementów lub do materiałów sypkich — szczegóły omawiają normy od EN 617[2]PN-EN 617:2011 Urządzenia i systemy transportu ciągłego. Wymagania bezpieczeństwa i EMC dotyczące urządzeń do magazynowania materiałów masowych w silosach, zasobnikach, … Continue reading do EN 620.[3]PN-EN 620:2011 Urządzenia i systemy transportu ciągłego. Wymagania bezpieczeństwa i EMC dotyczące przenośników taśmowych stałych do transportu materiałów masowych Są jeszcze przenośniki pneumatyczne (EN 741[4]PN-EN 741:2011 Urządzenia i systemy transportu ciągłego. Wymagania bezpieczeństwa dotyczące instalacji i elementów transportu pneumatycznego materiałów masowych), ale to już zupełnie inna bajka. Niezależnie od rodzaju przenośnika, wyzwaniem jest zabezpieczenie otworów wejściowych/wyjściowych wokół przenośników w taki sposób, by detal przeszedł, a człowiek — nie.
Czytaj dalej „Wokół przenośników” itemprop="discussionURL"2 komentarze
Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga — o otworach w osłonach
Student elektroniki na Politechnice Śląskiej pisał pracę o półprzewodnikach, a było to dawno temu, nie było jeszcze pecetów ani drukarek laserowych. Kto nie umiał pisać na maszynie, dawał zarobić maszynistce. Pani była doświadczona, poprawianie błędów językowych po studentach to była jej codzienność. Poprawiła w szczególności wszystkie „dziury” (elektronowe) na „otwory”. Student złapał się za głowę:
— Proszę Pani, nie „otwory”, lecz „dziury”!
— Dziury to Pan masz w głowie.
W przypadku osłon zajmujemy się jednak rozmiarami znacznie większymi niż cząstki elementarne. Zależnie od wielkości i kształtu, otwory w osłonach umożliwiają sięganie do strefy osłoniętej palcem, ręką, nogą — lub dostęp całym ciałem. Szczegóły określa norma ISO 13857[1]PN-EN ISO 13857:2010 Bezpieczeństwo maszyn. Odległości bezpieczeństwa uniemożliwiające sięganie kończynami górnymi i dolnymi do stref niebezpiecznych oraz, dodatkowo, ISO 11161.[2]PN-EN ISO 11161:2007 Bezpieczeństwo maszyn. Zintegrowane systemy produkcyjne. Wymagania podstawowe
Czytaj dalej „Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga — o otworach w osłonach” itemprop="discussionURL"2 komentarze
O czym musisz wiedzieć integrując stanowiska zrobotyzowane? Część I: Układ aplikacji z robotem
Kilka słów wstępu, czyli twarde statystyki.
Raport za rok 2019, opublikowany przez Międzynarodową Federację Robotyki (IFR),[1]https://ifr.org/ przyniósł pozytywne informacje dla polskiego rynku. Liczba pracujących w Polsce robotów przemysłowych wynosi 15 800 i stale rośnie. Najwięcej pochłonął ich przemysł motoryzacyjny, bo aż 37%. Statystyki te pokazują, że prędzej czy później większość z nas, pracujących w przemyśle, stanie oko w ramię z robotem.
Czytaj dalej „O czym musisz wiedzieć integrując stanowiska zrobotyzowane? Część I: Układ aplikacji z robotem” itemprop="discussionURL"Dodaj komentarz
Skanery, część III: Dystansowanie ♻
Skaner może być wykorzystywany na dwa sposoby: do wykrywania obecności osób (co uniemożliwia uruchomienie maszyny) lub do wykrywania ich zbliżania się (co powoduje zatrzymanie maszyny). Zasady prawidłowej lokalizacji skanera są takie same, jak zasady lokalizacji kurtyny, opisane w ISO 13855.[1]PN-EN ISO 13855:2014 Bezpieczeństwo maszyn. Umiejscowienie technicznych środków ochronnych ze względu na prędkości zbliżania części ciała człowieka
Czytaj dalej „Skanery, część III: Dystansowanie ♻” itemprop="discussionURL"Dodaj komentarz
Skanery, część II: Ograniczenia ♻
Skanery mają dłuższy czas reakcji (kilkadziesiąt milisekund) niż kurtyny optyczne (kilka milisekund). W kurtynie każdy promień ma swój nadajnik i swój odbiornik, opóźnienie wynika tylko z działania elektroniki; w skanerze natomiast jest pojedynczy laser, który kolejno oświetla każde miejsce i do opóźnienia układów elektronicznych trzeba doliczyć czas dla układu odchylania. Jeżeli skaner ma jedynie zabezpieczyć operatora przed nieoczekiwanym uruchomieniem maszyny, nie stanowi to problemu. Jeśli jednak maszyna ma zostać zatrzymana po wykryciu zbliżającego się operatora, większe opóźnienie będzie wymagało zwiększenia odległości od elementów niebezpiecznych, o czym dalej.
Czytaj dalej „Skanery, część II: Ograniczenia ♻” itemprop="discussionURL"Jeden komentarz
Od zespołu ocena-ryzyka.pl
Drodzy Państwo.
Zależy nam, aby każdy czytelnik miał możliwość znajdowania w prosty i szybki sposób informacji, które są dla niego najbardziej interesujące. Umieściliśmy w tym celu chmurę tagów, aby ułatwić Państwu błyskawiczną weryfikację wątków znajdujących się w danym artykule.
Zagadnienia są różne, aczkolwiek wszystkie związane z naszą praktyką – bezpieczeństwem maszyn. Do niektórych z nich podchodzimy bezspornie, inne zaś są nieobficie okraszone ironią, która w najbardziej łagodny sposób uwypukla obcesowość wymagań formalnych i technicznych, które budzą wciąż sporo wątpliwości.
Mamy nadzieję, że wpisy publikowane na blogu są i będą dla Państwa impulsem do aktywnego działania i kreowania wysokiej kultury bezpieczeństwa w aspekcie budowy i eksploatacji maszyn.
Zapraszamy do komentowania.
– zespół ocena-ryzyka.pl
itemprop="discussionURL"Dodaj komentarz
Experimentum in Anima
Anima to wybrany przez nas motyw dla WordPress. Mam nadzieję, że się spodoba P.T. Czytelnikom.
itemprop="discussionURL"Dodaj komentarz
Skanery, część I: Zasada działania i co z tego wynika ♻
Skaner laserowy jest postrzegany jako bezpieczny, niezawodny i nowoczesny, po prostu idealny środek ochronny. Gdzie jest haczyk?
Czytaj dalej „Skanery, część I: Zasada działania i co z tego wynika ♻” itemprop="discussionURL"Jeden komentarz
Na prawo patrz!
Gdyby nie było przepisów, bezduszni kapitaliści konstruowaliby coraz wydajniejsze, wygodniejsze w użyciu i bardziej bezpieczne maszyny, powodowani chęcią zysku. Ale przepisy istnieją i oprócz rachunku ekonomicznego trzeba uwzględniać wymagania, które czasem wymykają się rozumowi.[1]„To nic, że czasem nie wie, czemu służyć:
Nie ten najlepiej służy, kto rozumie”.
Czesław Miłosz, Miłość.
Do niedawna źródłem prawa były ustawy (z ustawą zasadniczą na czele) i rozporządzenia wydawane na podstawie ustaw. Wystarczyło być na bieżąco z Dziennikiem Ustaw,[2]dziennikustaw.gov.pl czyli przeczytać kilka aktów prawnych (kilkadziesiąt stron) dziennie.
Czytaj dalej „Na prawo patrz!” itemprop="discussionURL"Jeden komentarz
Liczę do trzech…
„Bezpieczeństwo w trzech krokach” brzmi bardziej zachęcająco niż „zasady zapewnienia bezpieczeństwa przy konstruowaniu maszyn”? Nawet jeśli „trzy” w tym wypadku jest umowne, lepiej zrozumieć model uproszczony niż nie zrozumieć modelu pełniejszego. Także, gdy jest to model bezpieczeństwa użytkowania maszyn.
Dyrektywa narzędziowa (2009/104/WE), dyrektywa maszynowa (2006/42/WE) i normy międzynarodowe (ISO 12100, ISO/TR 14121-2) podkreślają wagę hierarchii środków osiągania bezpieczeństwa. W tej hierarchii, określanej mianem „triady”, ważna jest nie tyle (dyskusyjna) ilość elementów, co ich kolejność (poniższe akapity zostały odpowiednio ponumerowane).
Czytaj dalej „Liczę do trzech…” itemprop="discussionURL"Dodaj komentarz